26 februari Tanger med - Tanger (Camping Mariflor)

Al vroeg worden we wakker. Tjaart gaat naar buiten terwijl ik de auto opruim. Het gewone ochtend ritueel; even de hond eruit, koffie zetten, boel aan kant. 

Tjaart heeft buiten Zwitsers ontmoet (Florin en Barbera) die ons wel naar een camping willen begeleiden in Tanger. Ze hebben een echt mega luxe en gave vrachtwagen. We maken kennis en er is direct een klik. Florin heeft geen verstand van navigatie, maar wel de goede spullen. Tjaart helpt hem met het invoeren van de route en de bestemming en samen vertrekken we naar Tanger. 

Florin houdt ons heel goed in de gaten en zo rijden we heel rustig langs een prachtige weg langs de kust op weg naar de camping. Onderweg kijken we onze ogen uit; prachtige dorpjes en huizen tegen de groene helling met een strakblauwe lucht. Af en toe een kudde schapen en -geiten, de eerste dromedarissen, zilverreigers, en een soort van Ibissen en ook nog een paar ezeltjes. 

Bij de camping aangekomen worden we verwelkomd door de campingeigenaar, en rijden we naar een vrije plek.

Te midden van de drukke stad is het toch een kleine oase. Samen met Barbera en Florin besluiten we naar de medina te wandelen. We voelen onszelf steeds ontspannener worden, we worden vriendelijk uitgenodigd om te komen kijken naar koopwaar en niets is ons verplicht. Als we aangeven dat we SIM kaarten nodig hebben voor onze telefoon rent er een jongen voor ons uit om dat te regelen. Ojee ... hoor ik iedereen al zeggen "Tja, dat is fout". Maar deze jongen doet echt zijn best. Tjaart zegt dat hij pas wil betalen als het ook allemaal echt werkt. Na drie andere jongens erbij gehaald te hebben lukt het hun om de kaart aan de praat te krijgen. De jongens voelen toch een beetje de gespannenheid van ons. Vooral als ze zelf de telefoon willen instellen (ze zullen het maar op een lopen zetten). Ze vertellen ons "Relax. dit is Marrakesh niet! Dit is Tanger, 1 grote familie". De jongens willen ook nog met ons op de foto. Onze vooroordelen en angsten vloeien langzaam weg. Wat zijn de mensen hier aardig. Probleem 1 is opgelost de Zwitsers hebben inmiddels ook een kaart gekocht, maar bij een winkeltje. Nu we beide weer onze telefoon kunnen gebruiken, besluiten we ieder ons weegs te gaan en worden we door hen uitgenodigd om later te komen eten in hun auto. We nemen de uitnodiging graag aan en gaan onze eigen weg.
 

Wij gaan nu dus opzoek naar een kaart van Marokko voor in de Garmin. We verlaten de kleine winkeltjes en gaan naar het meer modernere deel van de stad. We worden van het ene winkeltje naar het andere winkeltje verwezen en hebben zo bijna een hele straat deur voor deur gezien. De laatste winkel zegt dan ook als zij het niet hebben het er ook niet is. 

We drinken nog een Cola op een terrasje en gaan terug naar de auto om Siem op te halen en lopen door naar het strand.

Als Florin en Barbera terug zijn, nemen we een biertje op de goede dag. Onze verbazing is groot hoe de auto bij hun er van binnen uitziet, we eten van stenen bordjes. De eerst Marokkaanse gekochte salade, aangemaakt met Marokkaanse olijfolie. Gevolgd door heerlijke biefstukken vanuit Oostenrijk en een soort van aardappelen /groenten stoof, allemaal even verrukkelijk. Zelfs het toetje ontbreekt niet: verse aardbeien met iets van vanille en slagroom. 

Na nog de route van de voorgenomen reis te hebben doorgenomen met Florin en Barbera sluiten we de maaltijd af met een Nespresso. Wat een luxe. En wat een aardige mensen. Wij besluiten om nog even hier te blijven om toch te proberen om de GPS aan de praat te krijgen. Florin en Barbera reizen morgen verder. 

Zeer tevreden over deze gezamenlijke eerste dag concluderen we dat het gewoon zo heeft moeten zijn. Als alles had gewerkt waren we hier niet naar toe gegaan. En hadden we niet zo'n geweldige eerste dag gehad in Marokko.